De persoonlijke entertainmentsystemen aan boord van vliegtuigen maken het draaglijk om langere vluchten te maken. Vroeger moest je het op een intercontinentale vlucht richting Amerika, de Cariben, Australië of Azië doen met één of twee films die op vaste schermen getoond werden. Tegenwoordig heb je bij de meeste luchtvaartmaatschappijen de keuze uit tientallen en soms wel honderden films, spelletjes en televisieprogramma’s op een persoonlijk beeldscherm.
Op deze manier duurt een vlucht naar Dubai nog maar 3 films, kun je binnen 5 films naar Aruba of Curaçao vliegen en als je helemaal niet slaapt kun je de tijd op een vlucht naar Bangkok of Singapore doden met 6 films te kijken. Hoewel een lange vlucht nog steeds betekent dat je pakweg 10 tot 12 uur opgesloten zit in een vrijwel altijd krappe ruimte, hoef je deze tijd niet doelloos voor je uit te staren of te lezen. De films lijken de reistijd in ieder geval aanzienlijk draaglijker te maken.
Wat je wel ziet is dat er een redelijk verschil is in de kwaliteit van het beeld, de grootte van de beeldschermen en vooral de zichtbaarheid van de schermen als de passagier voor je zijn stoel zo plat mogelijk gooit. Voor langere passagiers wordt het dan al erg lastig om een film nog op normale wijze te bekijken. Een nadeel van het entertainmentsysteem in sommige vliegtuigen is het kastje dat onder sommige stoelen zit. Zo had ik recent op een terugvlucht uit Kuala Lumpur met KLM zo’n kastje onder de stoel voor me. Dat beperkt je toch aanzienlijk in je beenruimte. Bij sommige maatschappijen moet je in de goedkopere klassen betalen voor een personal entertainment systeem. Een voorbeeld hiervan is ArkeFly. Daar betaal je 15 euro per enkele reis per persoon voor het gebruik van het Persoonlijk Entertainment Programma, dat in het aanbod ook nog eens veel beperkter is dan bijvoorbeeld het programma van KLM.
