Op dit moment stroomt het nieuws binnen over een terroristische aanslag in Barcelona. Een wit bestelbusje is op voetgangers ingereden op de Ramblas. Wie deze straat een beetje kent die kan zich wel een voorstelling maken hoe druk het daar is met voetgangers aan het einde van een augustusmiddag. Gemiddeld lopen er dan duizenden mensen, waaronder veel toeristen. De media spreken op dit moment van meerdere doden en waarschijnlijk tientallen gewonden. Mijn maag draait om bij de gedachte van wat daar plaatsgevonden heeft. Ik zie in gedachte gelukkige gezinnetjes lopen die met hun kinderen genieten van een heerlijke zomervakantie in deze heerlijke Spaanse stad. Ik zie stelletjes hand in hand genieten van de zon. Ik zie verkopers en straatartiesten hun best doen om in die drukte hun geld te verdienen. En dan ineens draait er een idioot met een bestelbusje de autovrije zone op met als doel om dood en verderf te zaaien….
Nice, Parijs, Londen, Berlijn, Brussel, Manchester, Stockholm, Barcelona… de lijst wordt steeds langer. Hoe lang moeten we nog dit soort berichten lezen? Hoe lang duurt het nog voordat terroristen inzien dat geloof gebaseerd is op liefde en niet op haat? Ik ben bang dat het nooit meer ophoudt. Dat we een keer zullen lezen over aanslagen in Amsterdam, Rome, Moskou en andere steden. Ik weet dat de vraag ‘Houd het nou nooit op?’ een vraag is waar ik het eerlijke antwoord waarschijnlijk niet op wil weten. Zolang als dat er mensen op aarde zijn zal er naast liefde helaas ook plek zijn voor haat. Extremisme en terrorisme zijn helaas niet zomaar op te lossen, al zou 99,9999% van de mensen dat graag zien.
